Vanuit de oostkant van de Val de Cèze kun je hem bij helder weer zien liggen, de Mont Ventoux. Een opvallende kale 'puist' in het landschap, met zijn 1912 meter is hij veel hoger dan alle omliggende heuvels. Heel typerend voor de Mont Ventoux is de asymmetrische vorm van het massief. De noordhelling is steiler dan de meer geleidelijk verlopende zuidhelling. Boven op de top van de Ventoux is een weerstation.

De naam 'Mont Ventoux' is afgeleid van het Occitaanse woord vent dat wind betekent en zou zijn opgedragen aan Vintour, de Keltische (Liguurse) god van de wind. Het waait dan ook altijd op de Ventoux, er zijn op de top van de berg windsnelheden tot 300 km per uur geregistreerd. De weg over de Ventoux wordt regelmatig afgesloten, omdat het er te hard waait.

In de loop der eeuwen is de begroeiïng van het bergmassief enorm aan veranderingen onderhevig geweest. Met name in de 19e eeuw viel de Mont Ventoux ten prooi aan grootschalige ontbossing. In 1836 was het gebergte nagenoeg ontbost. In 1861 begon de herbebossing van de zuidhellingen en vanaf 1888 die van de noordhellingen. Momenteel is het gehele massief weer bebost op de kale top na, waar je een soort maanlandschap aantreft. Door de hoogteverschillen en de bijbehorende variaties in het microklimaat is de verscheidenheid aan bomen en planten groot.

De Mont Ventoux is misschien wel de meest legendarische berg om met de fiets te beklimmen. In ieder geval de meest beschreven berg. De Mont Ventoux is bekend, doordat de beklimming herhaaldelijk is opgenomen in de Tour de France, vanwege de moeilijkheidsgraad en het kale ‘maanlandschap’. Onlosmakelijk met de berg verbonden is de wielrenner Tommy Simpson, die op 13 juli 1967 tijdens de beklimming als gevolg van amfetamine, alcohol en de hitte overleed. Langs de route staat op de plek, waar hij van zijn fiets viel, een monument ter nagedachtenis.

De Mont Ventoux is vanaf drie verschillende kanten te beklimmen met de fiets: vanaf Bedoin, Malaucène en Sault. De ‘echte’ kant – en volgens de meesten ook de zwaarste kant – is de zuidkant vanaf Bedoin naar de top.

De beklimming van de Mont Ventoux is lang, steil en vol met historie. Als de klim nog niet zwaar genoeg is, dan doen de wind, zinderende hitte of ijzige kou er nog een schepje boven op. Het is dan ook voor veel wielerfanaten, voornamelijk mannen, een uitdaging om deze berg te beklimmen. Je rijdt hier dan ook nooit alleen. Behalve in de wintermaanden, wanneer er sneeuw ligt en de weg over de Ventoux is afgesloten, beklimmen veel fietsers de berg. Naast het vele autoverkeer wat de route over de berg neemt om bovenop van het bijzondere landschap en het uitzicht te genieten.

De Ventoux is de hoogste top in de wijde omtrek. Zijn bijnaam de 'reus van de Provence' is dan ook volledig logisch. Het feit dat deze berg zo hoog boven zijn omgeving staat zorgt ook voor een meteorologisch bijzonder klimaat. Natuurlijk is er die wind, altijd die wind. Maar daarnaast regent het op de Ventoux ook veel, vaak en hard. Reken op zo'n 90 regendagen per jaar met een gemiddelde hoeveelheid regen van maar liefst 1220 mm per jaar. Wolkbreuken met 100 mm neerslag per uur komen elk jaar wel voor. De meeste regen valt aan de oostzijde, de westzijde heeft een veel meer mediterraan klimaat.

De Ventoux is op meerdere manieren te beklimmen. De klim vanuit Bédoin is de beroemdste klim van de Ventoux, ruim 21 kilometer. Als het hard waait is dit de zwaarste klim, omdat je het langst in het kale 'maanlandschap' klimt.
De eerste paar kilometer vanuit Bedoin beginnen rustig. Eenmaal in het bos wordt het lastig. Het 10% stijgingspercentage is een kuitenbreker. Je verwacht misschien schaduw in dit bos, maar reken eerder op drukkende hitte. Om het nog vervelender te maken wordt je vergezeld door duizenden vliegen die er een sport van maken om met wielrenners mee te vliegen. Mocht je ondanks al deze ellende oog hebben voor de omgeving, dan zie je een fantastische weg omhoog slingeren. Naast deze weg zie je een mooi bos met bijzondere vegetatie. Aardig wat struiken en bomen die op de Ventoux groeien zijn behoorlijk uniek. Net als die weg trouwens, hier geen traditionele haarspeldbochten, de weg lijkt eerder een meanderende rivier.

Eenmaal boven het bos veranderd de omgeving snel in een maanlandschap. Er is geen enkele boom meer om je uit de wind te houden. Het is hier minder steil en daardoor minder moeilijk klimmen, tenzij natuurlijk de wind opsteekt. Dan kan ook dit deel een hel worden. De laatste kilometer is weer erg steil, vooral het laatste stukje naar de top zelf, waar toeristen en dagjesmensen het zwoegende wielrenners niet makkelijker maken.

Terwijl het in het bos vaak vervelend warm is, is het op de top van Ventoux vaak ijskoud, zelfs in de zomer. Vanaf de top is het genieten van het uitzicht in de verre omtrek. Na de klim volgt de natuurlijk afdaling, en deze is redelijk overzichtelijk en daardoor niet te moeilijk. Je kunt een behoorlijke snelheid bereiken en dat kan met alle andere verkeer in het drukke vakantieseizoen weer gevaar opleveren.

Een beschrijving van de beklimming van de Mont Ventoux vanuit Bedoin met kaartjes vindt u op de website fietsbeklimmingen. Ook vindt u daar een virtuele beklimming en een aantal Nederlandse documentaire filmpjes over de Mont Ventoux.

Al in 1336 beklom de Italiaanse dichter Francesco Petrarca de Mont Ventoux te voet. Hij beschreef zijn ervaringen in een brief, waarin hij schreef dat hij de berg beklom louter uit begeerte om zijn bijzondere hoogte nader in ogenschouw te nemen. Zijn beklimming van de berg wordt wel beschouwd als het begin van toerisme en bergsport. Hoe u nu de Ventoux op gaat, gemotoriseerd, fietsend of te voet, en met welk doel, de prestatie, het avontuur of puur het genieten van de natuur en de vergezichten; het maakt niet uit. Zeker is, dat het de moeite waard is om de 'Reus van de Provence' te beklimmen om te genieten van zijn wonderlijke schoonheid.

De beklimming van de Mont Ventoux per fiets is misschien alleen voor echte sportievelingen weggelegd, een tocht rondom deze berg is een uitdaging die binnen ieders bereik ligt. Op deze fietstocht, geschikt voor een hybride fiets, elektrisch ondersteunde fiets of toerfiets, zult u alle kanten van de Ventoux ontdekken. De totale afstand van de route is 120 kilometer. Afhankelijk van de afstand, die u per dag fietst (30, 40 of 60 kilometer) doet u de tocht in 2 tot 4 dagen. Meer informatie en routekaartjes hierover kunt u krijgen bij een Office de Tourisme in de omgeving.